یک کارشناس مسائل بین الملل مطرح کرد: شرط موفقیت “پاتک‌های” ظریف مقابل “تک‌های” ترامپ

یک کارشناس مسائل بین الملل با اشاره به نامه اخیر وزیر امور خارجه کشورمان به دبیرکل سازمان ملل متحد در ارتباط با بد عهدی‌های آمریکا در ارتباط با برجام و نقض مقررات بین المللی از سوی این کشور گفت: به نظرمی‌رسد این نامه به قصد افشاگری نسبت به سیاست‌های آمریکا و ایجاد یک فضای مناسب رسانه‌ای برای آگاهی بخشی به مخاطبان در سطح جهانی که عمدتا نخبگان مدنظر هستند، نوشته شده است.

حسن بهشتی پور، در گفت‌وگو با ایسنا، در پاسخ به سوالی در مورد نامه اخیر وزیر امور خارجه کشورمان به دبیرکل سازمان ملل متحد همزمان با دومین سالروز خروج غیرقانونی آمریکا از برجام و تاکید ظریف در این نامه مبنی بر اینکه “سازمان ملل متحد می بایست آمریکا را به دلیل تبعات اعمال خلاف قانونش که در تناقض آشکار با منشور ملل متحد و حقوق بین الملل قرار دارد، پاسخگو سازد” گفت: نامه آقای ظریف به دبیر کل سازمان ملل متحد، اقدامی در  چارچوب دیپلماسی عمومی است چرا که وقتی نامه‌ای به دبیر کل سازمان ملل متحد نوشته می‌شود و از حالت محرمانه خارج می‌شود و در فضای رسانه نشر داده می‌شود هدف اصلی‌ش آگاه سازی نخبگان در سطح بین المللی و یک نوع افشاگری علیه سیاست‌های زورگویانه و یکجانبه گرایانه آمریکا است. 

وی ادامه داد: اما این که انتظار داشته باشیم دبیرکل سازمان ملل در این زمینه آمریکا را به انجام اقدامی مجبور کند به نظر می‌رسد، عملی نیست چرا که چنین سازوکاری وجود ندارد که دبیرکل سازمان ملل بتواند که یک کشور عضو این سازمان را وادار به انجام کاری کند که آن کشور به هر دلیلی از انجام آن خودداری می‌کند. 

بهشتی پور خاطر نشان کرد: نامه اخیر آقای ظریف به دبیر کل سازمان ملل به قصد افشاگری نسبت به سیاست‌های آمریکا و ایجاد یک فضای مناسب رسانه‌ای برای آگاهی بخشی به مخاطبان که عمدتا نخبگان مدنظر هستند نوشته شده است. به این منظور که این نامه بتواند بر روی نخبگان از جمله نخبگان در سازمان ملل متحد و آمریکا تاثیر گذار باشد. 

وی در بخش دیگری از صحبت‌های خود با اشاره به تلاش‌های آمریکا برای فضاسازی علیه ایران و ایجاد زمینه برای صدور قطعنامه جدید علیه کشورمان در شورای امنیت سازمان ملل و یا حتی به کار انداختن سازوکار بازگشت قطعنامه‌های ذیل فصل هفت منشور سازمان ملل متحد علیه ایران اظهار کرد: با توجه به این اقدامات خصمانه از سوی آمریکا طبیعتا آقای ظریف نیز براساس وظیفه ذاتی خود به عنوان وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران اقداماتی را به عنوان پاتک در برابر تک‌های آمریکا انجام می دهد. 

این کارشناس مسائل بین الملل افزود: به نظرم این اقدامات و نامه نگاری‌ها تاثیر خود را دارد به شرطی که نخبگان ایرانی و انگلیسی زبان در این زمینه همراهی کنند و مثلا پویش و یا کمپینی را با عنوان «نه به تحریم» و یا «نه به آمریکا» ایجاد کنند، به نحوی که اقدامی در سطح مردمی و فراگیر در این زمینه انجام شود. به نظرم تاثیر این افراد ممکن است خیلی بیشتر از آقای گوترش باشد چرا که دبیرکل سازمان ملل از قدرت لازم آن چنانی برخوردار نیست و نمی‌تواند یک کشوری را مجبور به انجام اقدامی کند، البته دبیرکل سازمان ملل می‌تواند چنین موضوعاتی را به مجمع عمومی سازمان ملل ارجاع دهد که البته به نظر می‌رسد احتمالا امسال با توجه به شیوع  ویروس کرونا مجمع  عمومی سالانه برگزار نشود. 

وی با تاکید بر این که مناسب است این گونه نامه‌ها که ماهیت افشاگرانه دارند، در رسانه‌های مستقل منتشر شوند، بر روی آنها تحلیل محتوا صورت گیرد و به وسلیه نخبگان پشتیبانی و بازنشر داده شوند، گفت: در همین چارچوب باید انجام این گونه اقدامات به صورت جدی تر از سوی دستگاه دیپلماسی کشور پیگیری شود. 

بهشتی پور در پاسخ به این سوال که با توجه به اظهارات مطرح شده، به نظر شما باید بر روی فضای نخبگانی در راستای دیپلماسی عمومی سرمایه گذاری بیشتری صورت بگیرد یا خیر؟ تصریح کرد: بله، چرا که نخبگان دارای تاثیر عمیق، پایدار و گسترده‌ای هستند، این نخبه می‌تواند یک ورزشکار بزرگ باشد یا  یک استاد دانشگاه، یک هنرمند و یا یک تحلیل گر برجسته. موضوع تحریم‌ها نیز چون بر روی زندگی انسان ها تاثیر منفی جدی می گذارد، چنان که تاکنون ضربه های شدیدی را به مردم ایران وارد کرده است، نخبگان می‌توانند روی ابعاد و نتایح منفی و ضد انسانی این موضوع تاکیدات مناسبی در بین افکار عمومی داشته باشند.

بهشتی پور ادامه داد: آمریکا رویه‌های نامناسبی را در عرصه حقوق بین الملل آغاز کرده است چنان که مشاهده می کنیم در بدترین شرایط تاریخی که سازمان بهداشت جهانی در حال مبارزه با کرونا است و نیاز دارد که همه کشورها از این سازمان حمایت کنند آمریکا تهدید به قطع بودجه این سازمان می‌کند. بنابراین ضروری است که
نخبگان در برابر این گونه رفتارهای آمریکا ایستادگی کنند و نباید این نوع اقدامات از سوی مجامع بین المللی و حقوقی پذیرفته شود.